Pagina's

maandag 4 februari 2013

Hoe het (opnieuw) begon...

Vorig jaar deze tijd was ik zwanger en ik wou zo graag het alomgekende piramidetasje maken als doopsuikerzakje. Alleen, ik was misselijk, zo ongeveer vanaf het moment dat de wekker afliep tot het moment dat ik doodop terug in bed viel. En ik zag mijn plannen al in duigen vallen. Maar wonder boven wonder, tegen eind maart, na 18 weken zwangerschap begon de misselijkheid langzaamaan weg te trekken en mijn energie keerde terug. En toen ben ik er aan begonnen. De naaimachine werd vanonder het stof gehaald en ik probeerde terug te halen wat ik 15 jaar geleden had geleerd in de avondnaailessen die ik toen heb gevolgd. In totaal heb ik 156 zakjes gemaakt. De eerste met vallen en opstaan en af en toe eens flink gevloek maar daarna werd het bandwerk.




De papa in spé heeft voor het rekje gezorgd en de naamlabeltjes. Ik heb nog de grote naamletters genaaid volgens deze beschrijving. Al bij al was dit nog het moeilijkste en je kan het op de foto nog zien, helemaal geslaagd zijn ze niet ondanks verschillende oefensessies.


De liefde voor mijn naaimachine is teruggekeerd en voorlopig ziet het er niet naar uit dat ze direct weer gaat wijken. En zeg nu zelf, een klein meisje in huis om voor te naaien, een leuker onderwerp is er toch niet!

1 opmerking:

  1. Mooi hoor... veel respect ... want daar is werk aan geweest heb er zelf ook een paar gemaakt!

    Groetjes,
    Leuke blog veel succes!

    Ik wil je wel volgen gaar dat via mail?

    BeantwoordenVerwijderen